1. خود را آموزش دهید: اولین قدم برای مقابله با خودآزاری همسرتان این است که خود را در مورد موضوع آموزش دهید. در مورد دلایل رفتارهای خودآزاری، محرک های رایج و کشمکش های عاطفی که ممکن است همسرتان با آن روبه رو شود، بیاموزید. درک خودآزاری می تواند به شما کمک کند با همدلی به موقعیت نزدیک شوید و حمایت بهتری ارائه دهید.
2. ارتباط باز: برقراری ارتباط باز و صادقانه با همسرتان بسیار مهم است. فضای امنی ایجاد کنید که در آن احساس راحتی کنند و در مورد احساسات و تجربیات مربوط به خودآزاری صحبت کنند. آنها را تشویق کنید تا احساسات خود را بدون قضاوت یا انتقاد بیان کنند. گوش دادن فعال و همدلی در این مکالمات ضروری است.
3. کمک حرفه ای را تشویق کنید: خودآزاری یک موضوع پیچیده است که اغلب نیاز به مداخله حرفه ای دارد. همسرتان را تشویق کنید تا از یک متخصص سلامت روان که در زمینه آسیب به خود و مسائل مرتبط با آن تخصص دارد، به دنبال درمان یا مشاوره باشد. درمان می‌تواند ابزار و پشتیبانی لازم را برای رسیدگی به مشکلات عاطفی زمینه‌ای برای آنها فراهم کند.
4. حمایت کنید: به همسرتان نشان دهید که بدون قید و شرط در کنار او هستید. در مواقع سخت، حمایت عاطفی، اطمینان خاطر و درک را ارائه دهید. به آنها بگویید که برای گوش دادن یا کمک به آنها در یافتن منابع مناسب برای کمک در دسترس هستید.
5. مکانیسم های مقابله سالم را ترویج دهید: همسر خود را تشویق کنید تا مکانیسم های مقابله ای سالم را به عنوان جایگزینی برای خودآزاری ایجاد کند. اینها می تواند شامل درگیر شدن در فعالیت های بدنی، تمرین تکنیک های تمدد اعصاب مانند تنفس عمیق یا مدیتیشن، نوشتن در یک مجله، یا جستجوی راه های خلاقانه مانند هنر یا موسیقی باشد.
6. مراقب خود باشید: حمایت از فردی که به خود آسیب می زند می تواند از نظر عاطفی چالش برانگیز باشد. مهم است که سلامتی خود را نیز در اولویت قرار دهید. از دوستان، خانواده یا درمانگری که می‌تواند به شما در پردازش احساساتتان کمک کند و راهنمایی‌هایی در مورد نحوه هدایت این موقعیت ارائه دهد، کمک بگیرید.

نکاتی برای مقابله با خودآزاری همسرتان:

1. 1. اجتناب از قضاوت: ضروری است که بدون قضاوت به خودآزاری همسرتان نزدیک شوید. بدانید که خودآزاری اغلب یک مکانیسم مقابله است و نه بازتابی از ضعف یا رفتار جلب توجه.
   2. اشیاء محرک را حذف کنید: هر گونه اشیا یا موادی را که ممکن است رفتارهای خودآزاری همسرتان را تحریک کند، شناسایی و حذف کنید. این می تواند شامل اشیاء تیز، داروها یا هر چیز دیگری باشد که معمولاً برای آسیب رساندن به خود استفاده می کنند.
   3. تشویق حواس‌پرتی‌ها: به همسرتان کمک کنید وقتی احساس می‌کند میل به خودآزاری دارد، حواس‌پرتی‌های سالم را پیدا کند. به آنها پیشنهاد دهید که در فعالیت‌هایی شرکت کنند که از آنها لذت می‌برند یا وقت خود را با هم برای انجام کارهای مثبت و نشاط‌بخش بگذرانند.
   4. یک برنامه ایمنی ایجاد کنید: با همسرتان یک برنامه ایمنی برای مدیریت تمایلات خودآزاری ایجاد کنید. این طرح باید مراحلی را که باید در مواقعی که احساس می‌کنند سرگردان هستند، انجام دهند، از جمله تماس با یک درمانگر، استفاده از تکنیک‌های مقابله، یا تماس با یک شبکه پشتیبانی.
   5. محیط حمایتی ایجاد کنید: محیطی را ایجاد کنید که ارتباطات باز و حمایت عاطفی را ترویج کند. همسرتان را تشویق کنید تا با دوستان قابل اعتماد، اعضای خانواده یا گروه‌های حمایتی که می‌توانند تفاهم و همدلی بیشتری ایجاد کنند، ارتباط برقرار کند.
   6. علائم هشداردهنده را کنترل کنید: برای علائم هشدار دهنده تشدید رفتارهای خودآزاری مراقب باشید. اینها ممکن است شامل افزایش پنهان کاری، انزوا، تغییر در خلق و خو یا رفتار، یا بدتر شدن علائم سلامت روان باشد. اگر متوجه علائم نگران کننده ای شدید، فوراً از متخصص کمک بگیرید.
   7. صبور باشید: بهبودی از خودآزاری فرآیندی است که به زمان و صبر نیاز دارد. بدانید که ممکن است در این مسیر شکست‌هایی رخ دهد، اما با حمایت مداوم و مداخله حرفه‌ای، می‌توان پیشرفت کرد.
   8. به خانواده و دوستان نزدیک خود آموزش دهید: در صورت لزوم و با رضایت همسرتان، به اعضای نزدیک خانواده و دوستان خود در مورد آسیب رساندن به خود آموزش دهید. این می تواند به آنها کمک کند تا حمایت بهتری داشته باشند و از محرک های ناخواسته یا واکنش های انگ انگ زدن اجتناب کنند.
   9. جلوگیری از اولتیماتوم یا تهدید: بسیار مهم است که بر اساس خودآزاری همسرتان اولتیماتوم یا تهدیدی در رابطه با رابطه خود انجام ندهید. این می تواند استرس بیشتری ایجاد کند و ممکن است رفاه عاطفی آنها را بدتر کند.
   10. مراقبت از خود را تشویق کنید: فعالیت های خودمراقبتی را ترویج دهید که می تواند بهزیستی کلی همسر شما را بهبود بخشد. این می تواند شامل خواب کافی، حفظ یک رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم و درگیر شدن در فعالیت هایی باشد که برایشان لذت بخش است.
   11. تجلیل از نقاط عطف: هر نقطه عطف یا پیشرفتی را که همسرتان در سفر به سمت بهبودی از خودآزاری به دست آورده است، به رسمیت بشناسید و جشن بگیرید. این می تواند تشویق و انگیزه برای ادامه کار در جهت بهبودی باشدing.
   12. به دنبال زوج درمانی باشید: به دنبال زوج درمانی با یک متخصص بهداشت روان با تجربه در رسیدگی به مسائل خودآزاری باشید. زوج درمانی می تواند به بهبود ارتباطات، تقویت رابطه و ارائه راهنمایی در مورد نحوه حمایت موثر از یکدیگر کمک کند.

حواستان به محرک‌ها باشد: از محرک‌های بالقوه خودآزاری آگاه باشید و اقداماتی را برای به حداقل رساندن تأثیر آنها انجام دهید. این ممکن است شامل اجتناب از موقعیت‌های خاص، بحث در مورد هشدارهای محرک یا یافتن راهبردهای مقابله‌ای جایگزین باشد.

1. روابط سالم را تشویق کنید: از همسرتان در ایجاد روابط سالم خارج از ازدواجتان حمایت کنید. این ارتباطات می تواند منابع بیشتری از پشتیبانی و درک را فراهم کند.
2. مرزها را تعیین کنید: در مورد آنچه که مایلید و قادر به حمایت از آن در رابطه با خودآزاری همسرتان هستید، مرزهای روشنی تعیین کنید. این مرزها را آشکارا و صادقانه در میان بگذارید و در عین حال همدلی و درک خود را ارائه دهید.
3. برنامه‌های بحران تهیه کنید: با همسرتان برای ایجاد برنامه‌های بحرانی کار کنید که گام‌هایی را که باید در لحظات چالش‌برانگیز یا دوره‌های تشدید پریشانی انجام دهید را مشخص می‌کند. این طرح‌ها می‌توانند شامل اطلاعات تماس اضطراری برای متخصصان سلامت روان یا خطوط کمک باشند.
4. از گزینه های درمانی مطلع باشید: از گزینه های درمانی موجود برای آسیب رساندن به خود، مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT)، رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)، یا مدیریت دارو مطلع باشید. مزایا و محدودیت های هر رویکرد را درک کنید.
5. سبک های ارتباط سالم را تشویق کنید: به همسرتان کمک کنید تا سبک های ارتباطی سالمی را ایجاد کند که به او اجازه می دهد احساسات و نیازهای خود را به طور موثر بیان کند. آنها را تشویق کنید که از جملات “من” و تکنیک های گوش دادن فعال استفاده کنند.
6. شفقت به خود را تمرین کنید: همسر خود را تشویق کنید تا خود شفقت و مراقبت از خود را تمرین کند. به آنها یادآوری کنید که بهبودی یک سفر است و شکست ها ارزش یا پیشرفت آنها را مشخص نمی کند.
7. محیطی بدون قضاوت ایجاد کنید: محیطی را ایجاد کنید که در آن همسرتان هنگام بحث در مورد تجربیات خودآزاری خود احساس امنیت کند و مورد قضاوت قرار نگیرد. از سرزنش یا شرمساری زبان خودداری کنید و به جای آن بر درک و حمایت تمرکز کنید.
8. حضور در گروه‌های پشتیبانی: گروه‌های پشتیبانی محلی یا انجمن‌های آنلاین که برای بازیابی آسیب به خود اختصاص داده شده‌اند را کاوش کنید. این گروه ها می توانند احساس تعلق، درک و تجربیات مشترک را ارائه دهند.
9. محرک ها و علائم هشدار دهنده را بشناسید: یاد بگیرید که محرک ها و علائم هشدار دهنده خاص الگوهای خودآزاری همسرتان را بشناسید. این آگاهی می تواند به شما کمک کند تا زودتر مداخله کنید و پشتیبانی مناسب را ارائه دهید.
10. دریچه های سالم برای احساسات را تشویق کنید: به همسرتان کمک کنید راه های سالمی برای ابراز احساساتی مانند خشم، غم یا ناامیدی پیدا کند. این می تواند شامل درگیر شدن در فعالیت های بدنی، تمرین تمرکز حواس یا جستجوی راهنمایی حرفه ای باشد.
11. محبت و راحتی را پیشنهاد دهید: در مواقع سخت، محبت و راحتی همسر خود را نشان دهید. لمس فیزیکی، مانند در آغوش گرفتن یا گرفتن دست، می تواند باعث اطمینان خاطر و احساس امنیت شود.
12. پیروزی‌های کوچک را جشن بگیرید: پیروزی‌های کوچک را در طول مسیر، مانند لحظات مقاومت در برابر رفتارهای آسیب‌رسان به خود یا استفاده موفقیت‌آمیز از تکنیک‌های مقابله، تصدیق و جشن بگیرید.
13. صبر را تمرین کنید: بهبودی از آسیب رساندن به خود خطی نیست و پیشرفت ممکن است گاهی کند باشد. در حین انجام این سفر چالش برانگیز با هم با خودتان و همسرتان صبر کنید.

سه مرجع معتبر/نام دامنه استفاده شده:

1. کلینیک مایو: کلینیک مایو یک موسسه تحقیقاتی پزشکی مشهور است که اطلاعات جامعی را در مورد موضوعات مختلف سلامت، از جمله خودآزاری و راهبردهای مقابله ای ارائه می دهد.
2. Psychology Today: Psychology Today یک نشریه معتبر است که مقالاتی را ارائه می‌کند که توسط متخصصان بهداشت روان نوشته شده‌اند و طیف گسترده‌ای از موضوعات سلامت روان، از جمله آسیب به خود و روابط را پوشش می‌دهند.
3. اتحاد ملی بیماری های روانی (NAMI): NAMI یک سازمان به خوبی تاسیس است که به ارائه حمایت، آموزش و حمایت از افراد و خانواده های آسیب دیده از شرایط سلامت روان اختصاص دارد. منابع آنها شامل اطلاعاتی در مورد آسیب رساندن به خود و راهنمایی برای حمایت از عزیزان است.